KUBIZM

Można powiedzieć, że kubizm narodził się wraz powstaniem obrazu Picassa "Panny z Avinionu". Rozwój jego następował w całkowitej niezależności od zewnętrznych wpływów, miał związki z literaturą, stronił jednak od wszelkich literackich aluzji. Był to kierunek przesycony treściami intelektualnymi, tworzący sztukę spokojną i abstrakcyjną. Do głównych przedstawicieli Kubizmu zaliczamy Georgesa Braque`a, Pabla Picassa i Juana Grisa. Chociaż malarstwo kubistyczne miało od czasu do czasu odzwierciedlać wpływy sztuki afrykańskiej, to przede wszystkim zasady leżące u podłoża sztuki prymitywnej warunkowały estetykę tego jednego z najbardziej intelektualnych stylów w całej historii sztuki. Chodzi tu o zasadę, która uznawana jest w twórczości afrykańskiej i została zaakceptowana przez kubistów, która mówi, iż idee wiążące się z przedmiotem istotniejsze są od jego wiernego odwzorowania, co prowadzi do większej abstrakcji i symbolizmu form. Picasso w "Pannach z Awinionu " ma swój własny sposób pokazywania trójwymiarowości na dwuwymiarowym płótnie. Robi to tak, jakby obchodził obiekt dookoła i w jednym widoku dał syntezę wszystkich swoich wrażeń wzrokowych. Dowodem ambicji i złożoności kubizmu jest fakt, iż wszyscy jego przedstawiciele za najważniejszy problem uznali troskę o zespolenie przedmiotu z tłem. Kubizm narodził się przede wszystkim ze współpracy Pabla Picassa z Georgeseg Braquem. Artyści ci poznali się dzięki Apollinairowi i ściśle współpracowali ze sobą przez okres kilku następnych lat. Picasso dochodził do kubizmu przez zainteresowanie formą trójwymiarową. Podejście Braqua było bardziej malarskie i poetyckie.On jeden spośród kubistów zachował zainteresowanie dla właściwości światła. Kubistów fascynowało malarstwo Cezanne`a, a przede wszystkim jego umiejętność nadawania przedmiotom trójwymiarowości i abstakcjonizowania formy, poprzez redukcje przedmiotów do ich podstawowych form " stożka, walca i kuli ". W 1908 r. Braque stworzył w L`Estaque serie krajobrazów i martwych natur, które zdobyły dla kubizmu nazwę na wystawie w galerii Kahnweilera. Twierdził on, że jego największą malarską obsesją jest przestrzeń, a za najbardziej istotne dla Kubizmu uważał on materializowanie nowej przestrzeni i odrzucenie tradycyjnej, widocznej z jednego punktu perspektywy. Chciał wysuwać przestrzeń ku widzowi. Kubistyczna koncepcja formy osiąga szczyt w obrazach Picassa pochodzacych z 1909 roku i wykonanych w Horta del Ebro w Hiszpanii. Następuje w nich synteza zasad wywiedzionych ze sztuki afrykańskiej z malarstwem Cezanne`a. Krytycy podzielili kubizm na dwie fazy - analityczną i syntetyczną. Pierwsza - to wczesny okres formowania się kierunku pod wpływem Cezanne`a i sztuki afrykańskiej u Picassa, druga - to okres dojrzały, trwający od 1910 - 1912 roku. Dla tej fazy charakterystyczne jest i wyraźnie zauważalne np. u Braqu`a, łamanie konturów przedmiotów. Picasso w tym czasie zbliża się ku malarstwu abstrakcyjnemu, a sztukę obydwu artystów charakteryzuje starannie zachowana równowaga między przedstawieniością i abstrakcją. Ważną cechą malarstwa kubistycznego są szablonowe litery zastosowane po raz pierwszy w malarstwie Braqu`a, z czasem i Picasso wprowadzili do obrazów i rysunków różne strzępy rzeczywistych przedmiotów. W ten sposób Picasso stał sie twórcą collage`u, a Braque papier colle.W technikach tych uwidacznia się wyraźnie kubistyczny problem pojmowania obrazu jako całości samej w sobie, oraz ponownego wprowadzenia koloru do malarstwa kubistycznego. Nie są to jednak jedyni przedstawiciele kubizmu. Dociekania teoretyczno - spekulatywne nie obce były również innym grupom malarzy zainteresowanych problematyką kubizmu. J Villon , F.Leger,J Gris , L Marcoussis wraz z przyjaciółmi, do których należeli Picabia, Delauney, Kupka, Lhote i wielu innych. Pierwszym wystąpieniem tej grupy była wystawa "Section d` Or", która odbyła się w Paryżu w 1912 r. Fala nawiązań do kubizmu, która objęła również inne grupy francuskich malarzy trwała do 1914 roku.Inicjatorami ugrupowań o orientacji kubistycznej byli : Roger de la Fresnaye, Andre Dunoyer de Segonzacv, Luc Albert Moreau oraz Henri Le Fauconnier.