KUBIZM
Można powiedzieć, że kubizm narodził się wraz powstaniem obrazu Picassa "Panny z
Avinionu". Rozwój jego następował w całkowitej niezależności od zewnętrznych
wpływów, miał związki z literaturą, stronił jednak od wszelkich literackich aluzji.
Był to kierunek przesycony treściami intelektualnymi, tworzący sztukę spokojną i
abstrakcyjną. Do głównych przedstawicieli Kubizmu zaliczamy Georgesa Braque`a,
Pabla Picassa i Juana Grisa. Chociaż malarstwo kubistyczne miało od czasu do
czasu odzwierciedlać wpływy sztuki afrykańskiej, to przede wszystkim zasady
leżące u podłoża sztuki prymitywnej warunkowały estetykę tego jednego z
najbardziej intelektualnych stylów w całej historii sztuki. Chodzi tu o zasadę, która
uznawana jest w twórczości afrykańskiej i została zaakceptowana przez kubistów,
która mówi, iż idee wiążące się z przedmiotem istotniejsze są od jego wiernego
odwzorowania, co prowadzi do większej abstrakcji i symbolizmu form. Picasso w
"Pannach z Awinionu " ma swój własny sposób pokazywania trójwymiarowości na
dwuwymiarowym płótnie. Robi to tak, jakby obchodził obiekt dookoła i w jednym
widoku dał syntezę wszystkich swoich wrażeń wzrokowych. Dowodem ambicji i
złożoności kubizmu jest fakt, iż wszyscy jego przedstawiciele za najważniejszy
problem uznali troskę o zespolenie przedmiotu z tłem. Kubizm narodził się przede
wszystkim ze współpracy Pabla Picassa z Georgeseg Braquem. Artyści ci poznali się
dzięki Apollinairowi i ściśle współpracowali ze sobą przez okres kilku następnych lat.
Picasso dochodził do kubizmu przez zainteresowanie formą trójwymiarową. Podejście
Braqua było bardziej malarskie i poetyckie.On jeden spośród kubistów zachował
zainteresowanie dla właściwości światła. Kubistów fascynowało malarstwo Cezanne`a,
a przede wszystkim jego umiejętność nadawania przedmiotom trójwymiarowości i
abstakcjonizowania formy, poprzez redukcje przedmiotów do ich podstawowych form
" stożka, walca i kuli ". W 1908 r. Braque stworzył w L`Estaque serie krajobrazów i
martwych natur, które zdobyły dla kubizmu nazwę na wystawie w galerii Kahnweilera.
Twierdził on, że jego największą malarską obsesją jest przestrzeń, a za najbardziej
istotne dla Kubizmu uważał on materializowanie nowej przestrzeni i odrzucenie
tradycyjnej, widocznej z jednego punktu perspektywy. Chciał wysuwać przestrzeń
ku widzowi. Kubistyczna koncepcja formy osiąga szczyt w obrazach Picassa
pochodzacych z 1909 roku i wykonanych w Horta del Ebro w Hiszpanii. Następuje
w nich synteza zasad wywiedzionych ze sztuki afrykańskiej z malarstwem Cezanne`a.
Krytycy podzielili kubizm na dwie fazy - analityczną i syntetyczną. Pierwsza - to
wczesny okres formowania się kierunku pod wpływem Cezanne`a i sztuki afrykańskiej u
Picassa, druga - to okres dojrzały, trwający od 1910 - 1912 roku. Dla tej fazy
charakterystyczne jest i wyraźnie zauważalne np. u Braqu`a, łamanie konturów
przedmiotów. Picasso w tym czasie zbliża się ku malarstwu abstrakcyjnemu,
a sztukę obydwu artystów charakteryzuje starannie zachowana równowaga między
przedstawieniością i abstrakcją. Ważną cechą malarstwa kubistycznego są szablonowe
litery zastosowane po raz pierwszy w malarstwie Braqu`a, z czasem i Picasso
wprowadzili do obrazów i rysunków różne strzępy rzeczywistych przedmiotów.
W ten sposób Picasso stał sie twórcą collage`u, a Braque papier colle.W technikach
tych uwidacznia się wyraźnie kubistyczny problem pojmowania obrazu jako całości
samej w sobie, oraz ponownego wprowadzenia koloru do malarstwa kubistycznego.
Nie są to jednak jedyni przedstawiciele kubizmu. Dociekania teoretyczno -
spekulatywne nie obce były również innym grupom malarzy zainteresowanych
problematyką kubizmu. J Villon , F.Leger,J Gris , L Marcoussis wraz z przyjaciółmi,
do których należeli Picabia, Delauney, Kupka, Lhote i wielu innych. Pierwszym
wystąpieniem tej grupy była wystawa "Section d` Or", która odbyła się w Paryżu
w 1912 r. Fala nawiązań do kubizmu, która objęła również inne grupy francuskich
malarzy trwała do 1914 roku.Inicjatorami ugrupowań o orientacji kubistycznej byli :
Roger de la Fresnaye, Andre Dunoyer de Segonzacv, Luc Albert Moreau oraz Henri
Le Fauconnier.